بــاشـد هر چـه تو بگويـي ...!

 

 

کمـي زمان مي خـواهـم ...

 

 

هــر وقت تـوانسـتم نــفس کـشيـدن را فــراموش کنـم ...

 

 

تــو را هم از يــاد خـواهم بــرد !!!...


ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭼﺸـﻢ ﻫﺎﯾـﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸـﺖ ﺑﮕﯿـﺮﻡ ...

ﺩﯾﺪﻡ ﻃﺎﻗﺖ ﺍﺳﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ !

 

  هر جا که می بینم نوشته است :

” خواستن توانستن است ” آتش می گیرم !!!

یعنی او نخواست که نشد ؟!

 

به زخمهایم می نگری ... ؟!

درد ندارند دیـــــــــــــــگر ...

روزی که رفتـــــــــــــــی ،
...
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !

مرده ها درد نـــــــــــــــمیکشند ... !

حرف آخرم این اســـــــــــــــت ...

برنگرد دیـــــــــــــــگر !!

زنده ام نـــــــــــکن ... !

 

شبیه برگ پاییزی . . . پس از تو قسمت بادم

                                        خداحافظ . . . ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

        خداحافظ . . . و این یعنی در اندوه تو می میرم . . .

   دراین تنهایی مطلق . . . که می بندد به زنجیرم

  و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد . . .

                                        و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد . . .

   چگونه بگذرم از عشق از این دلبستگی هایم ؟؟؟

                                     چگونه میروی بااینکه میدانی چه تنهایم ؟؟؟

  خداحافظ . . . بدون تو گمان کردی که می مانم !!!

                                           خداحافظ . . . بدون من یقین دارم که می مانی !!!

آمدم تا مست و مدهوشت کنم . . .

اما نشد !!

عاشقانه تکیه بر دوشت کنم . . .

اما نشد  !!

آمدم تا از سر دلتنگی ام . . .

گریه ی تلخی در آغوشت کنم . . .

اما نشد !!

نازنینم یاد تو هرگز نرفت از خاطرم . . .

سعی کردم که فراموشت کنم . . .

اما نشد !!

 

ما کهنه ها چـــــه زود فراموش میشویـــــــم

با گرد و خاکِ عمر همآغـــــوش میشویـــــم

شمعی میــــــــــانِ هیــــــاهوی بـــــــــــادها

روشن نگشته ایـــم که خاموش میشویــــم

آدمی درآغوش خدا غمی نداشت

پیش خدا حسرت هیچ بیش و کمی نداشت

دل از خدا برید و در زمین نشست 

صدبار عاشق شد 

و دلش شکست. 

به هر طرف نگاه کرد

راهش بسته بود

یادش آمد یک روز

دل خدا را شکسته بود.


 

شب شد بیا جانا که من ، پیوسته آغوشت شوم

کهنـــــــه شرابی را بریــــــز ، مهمان بالینت شوم

لبهای آتــــــــش زای من ، با بوسه هایت تـر شود

در این شب پـر شور عشق ، جــای نگارانت شوم

بنگر وجودم ذوب شد ، با هر نـــــگاهی دم بـه دم

دل را دهم در راه تـو ، مستانــــــــه ی رویت شوم

چون پیچکی آغوش تو ، پیچم بخود دیــوانـــــه وار

امشب شوم دردانــه ای ، آنجا کـــه بیمارت شـوم


 

یک روز من سکوت خواهم کرد !
تو آن روز ،
برای اولین بار ،
مفهوم "دیر شدن " را خواهی فهمید ...

من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....

می خواهم با تو سخن بگویم....

می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...

می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...

شعر هایم ناتمام ماندند...اسیر دلتنگی شدم من...

و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...

 

تعداد صفحات : 3

صفحه قبل 1 2 3 صفحه بعد